Επομένως, αποδεικνύονται εντελώς αβάσιμοι οι ισχυρισμοί, εκπροσώπων της Εκκλησίας και ακραίων κομμάτων, αριστεράς και δεξιάς, περί τοκογλυφίας εκ μέρους των εταίρων μας στην Ε.Ε. Αντίθετα, η Ελλάδα πρόσφερε λίγο ψηλότερα επιτόκια, αλλά δεν πλήρωσε τα ομόλογά της και τους τόκους ορισμένων εξ αυτών.
2. Με την Παγκοσμιοποίηση, που αποτελεί μονόδρομο, οι αναπτυγμένες χώρες προσφέρουν ακριβά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας (πουλάνε μυαλό) και οι αναπτυσσόμενες, φθηνά προϊόντα, λόγω φθηνών εργατικών.
Η Ελλάδα εισάγει 75-85% των προϊόντων που χρειάζεται. Έτσι, όμως, δίνουμε δουλειά στις χώρες που τα παράγουν. Εισάγουμε ακόμη και σκόρδα και λεμόνια. Με όσες μειώσεις μισθών, είναι εντελώς αδύνατο να ανταγωνισθούμε την Κίνα (7 ευρώ το τζιν)!
Χωρίς παραγωγή, ακόμη κι' αν διαγραφόταν όλο το χρέος, πάλι χρειάζονται νέα δάνεια για να καλυφθούν τα πρωτογενή ελλείμματά μας. Ποιος θα μας τα χορηγήσει;
Η χώρα χρειάζεται επενδύσεις για παραγωγή προϊόντων, απασχόληση προσωπικού και οικονομική ανάπτυξη. Χρειάζεται πολυεθνικές, με τεχνογνωσία και κεφάλαια. Όμως, με τέτοια διαφθορά, ποιος έρχεται στην Ελλάδα για επένδυση;
Εμείς μπορούμε να αναπτύξουμε κυρίως Τουρισμό (με καθολική προσπάθεια), Ναυτιλία (χωρίς καταλήψεις στα λιμάνια) και Γεωργία (σε ορισμένους τομείς).
Η Ελλάδα, εκτός Ευρωζώνης, δεν έχει μέλλον. Τυχόν δε νέα χρεοκοπία, δεν συγκρίνεται με τις προηγούμενες. Είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες με τις πτωχεύσεις π.χ. το 1893 και το 1932. Τότε ο κόσμος ζούσε σε κλειστή οικιακή οικονομία, με κήπους - χωράφια - ζωντανά.
Οι ελπίδες για οικονομική ενίσχυση από Άραβες, Ρωσία και Κίνα διαψεύσθηκαν. Η ομόθρησκη μάλιστα Ρωσία ψήφισε κατά της Ελλάδας στο Δ.Ν.Τ. για το Μνημόνιο!
Αν επανέλθουμε στη δραχμή, το ευρώ θα γίνει πανάκριβο και δυσεύρετο. Προβλέπεται, βάσιμα, μεγάλη φτώχεια, δυστυχία και χάος. Μπορεί να κόβουμε δραχμές και να γίνουμε «δισεκατομμυριούχοι». Αλλά δεν ελέγχονται ο πληθωρισμός και η μαύρη αγορά, όπως έγινε και στην κατοχή. Το κυριότερο, αποκλείεται η κοπή ευρώ ή δολαρίων για εισαγωγές πετρελαίου, φαρμάκων, τροφίμων κ.λπ. Γενικότερα, το συνάλλαγμα θα είναι δυσεύρετο και οι τιμές του απρόσιτες!
3. Πρέπει να συνηθίσουμε στην τήρηση των νόμων και στη συνεργασία. Είναι θλιβερό, ελάχιστες μειοψηφίες, συντεχνιών - συνδικαλιστών - κομμάτων, να κατευθύνουν τη χώρα προς πτώχευση.
"Οικονομική Κρίση - Κρίση Εθνική" του Γρηγόρη Βαρελά - Σελίδα 2
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Ελεύθερο Βήμα
Ευρετήριο Άρθρου
Σελίδα 2 από 7