Ας γνωρίσουμε όμως προς το παρόν όσους κατέγραψε ο Γεώργιος Μ. Τσατσάνης.
ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ Παναγιώτης, από Γαβρολίμνη Ναυπακτίας. Φ.1.199 ΑΜ:11.283. Κατά το 1821 με 1822, ο Παναγιώτης Αντωνόπουλος όντας υπό τις οδηγίες του Κώστα Χορμόβα, παραβρέθηκε στην πρώτη πολιορκία της Ναυπάκτου, στην επίθεση κατά του φρουρίου του Αντιρρίου και στον Πλατανίτη της Ναυπάκτου σε μάχη κατά των Ναυπακτίων Τούρκων. Το 1823 με 1826 με τον Κίτσο Τζαβέλα πολέμησε στο Καρπενήσι κατά του Μουσταφά πασά Σκόνδρα στη μάχη της Άμπλιανης, των Σαλώνων κατά του Δερβίς πασά, έξω από το πολιορκημένο Μεσολόγγι κατά του πολιορκητή Κιουταχή και στην άμυνα του Μεσολογγίου, όπου υπέφερε όλες τις κακουχίες και τα δεινά της πολιορκίας. Στο πολιορκημένο Μεσολόγγι έμεινε ως την έξοδο της φρουράς, τον Απρίλιο του 1826. Διασωθείς κατά την έξοδο, παραβρέθηκε το 1827 με τον αρχηγό του στη φονικότατη μάχη του Σένιου κοντά στην Ακρόπολη των Αθηνών. Το 1828 κατατάχτηκε στην πρώτη Χιλιαρχία του Κίτσου Τζαβέλα και μ΄ αυτή παραβρέθηκε στη μάχη της Λομποτινάς κατά του Αχμέτ Πρεβίστα, στη μάχη της Τέρνοβας κατά του Χουσεΐν πασά και Ασλάμπεη και στην τελευταία πολιορκία της Ναυπάκτου, μέχρι την πτώση του φρουρίου της.
ΙΩΑΝΝΟΥ Καρανάσος: (Στην ουσία λέγεται Αθανάσιος – Νάσος και μαζί με το τούρκικο καράς=μαύρος γίνεται Καρανάσος του Ιωάννη. Αναφέρεται ως τόπος καταγωγής το Βενέτικο, αλλά πολύ πιθανόν είναι από τη Γαβρολίμνη- Άλλωστε, υπάρχει ανάλογη τοποθεσία - κτήματα στα ριζά της Κλόκοβας, πλησίον της Νταούτ Αγά). Ακολουθώντας τον Πάνο Αλεξίου Βενέτικο, διακρίθηκε κατά τη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου.
ΚΑΡΒΟΥΝΟΧΩΡΙΤΗΣ ή ΚΑΡΝΑΧΩΡΙΤΗΣ Σωτήριος, από τη Γαυρολίμνη Ναυπακτίας. Α.Μ: 6.171 και 3.552. Πριν από την επανάσταση του 1821, ο Σωτήρης Καρβουνοχωρίτης ή Καρναχωρίτης είχε σηκωθεί στα όπλα την εποχή των Κατσαντωναίων κι όταν άρχισε η επανάσταση, κατατάχθηκε στο σώμα του παλιού κλεφταρματωλού, Δημήτρη Μακρή, σαν στρατιώτης. Παραβρέθηκε σ’ όλες τις εκστρατείες, πολιορκίες και μάχες στις οποίες παραβρέθηκε και το σώμα του Δημήτρη Μακρή, ήτοι στις μάχες Αγρινίου και Ζαπάντι, στις μάχες του Καρβασαρά, του Μακρυνόρους, στο Κομπότι, στου Πέτα, την Άρτα, την Πλάκα, το Κεφαλόβρυσο και τις τρεις πολιορκίες του Μεσολογγίου. Διασωθείς κατά την έξοδο στις 12 Απριλίου 1826, εξακολούθησε να προσφέρει τις υπηρεσίες του υπό τον ίδιο οπλαρχηγό Δημήτριο Μακρή και μαζί του πολέμησε στην Ανατολική Ελλάδα στις μάχες του Διστόμου κατά του Ομέρ πασά Καρύστου, της Φοντάνας, της Αράχωβας και στην τελευταία πολιορκία της Ναυπάκτου και της Βόνιτσας. Παρά τη ζηλευτή δράση του Σωτήρη Καρβουνοχωρίτη ή Καρναχωρίτη σ΄ όλη τη ζωή του, η ανεκδιήγητη Επιτροπή Εκδουλεύσεων αντί να τον ανταμείψει με το βαθμό τουλάχιστον του λοχαγού, αυτή ασυγκίνητη δεν τον βαθμολόγησε.
ΚΟΤΡΟΤΖΟΣ Κωνσταντίνος, από Γαβρολίμνη, μετοικίσας στη Μπουρλέσα Μακρυνείας. Μόλις η σάλπιγγα της ελευθερίας κάλεσε τους Έλληνες στο μεγάλο αγώνα, ο Κώστας Κοτρότζος, επικεφαλής επτά στρατιωτών, ακολούθησε τον οπλαρχηγό Χρυσοσπάθη Κουμανιώτη και μαζί παραβρέθηκε στην πολιορκία των Παλαιών Πατρών και σε διαφόρους ακροβολισμούς γύρω από την πόλη και αλλαχού. Το 1822, υπό τον οπλαρχηγό Δημήτρη Μακρή, παραβρέθηκε στην πολιορκία της Ναυπάκτου, σε μια μάχη στο χωριό Βελβίνα και σε άλλη μία στο Αντίρριο. Ακόμα, παραβρέθηκε στο Μεσολόγγι κατά την άμυνά του εναντίον του Ομέρ πασά Βρυώνη, πάντα επικεφαλής των επτά στρατιωτών του. Το 1823, υπό τον Θύμιο Ξύδη και με εννέα άνδρες, παραβρέθηκε στη μάχη του Προφήτη Ηλία κοντά στο Αίγιο κι αργότερα, υπό τον ίδιο οπλαρχηγό, στη μάχη Κρεμμυδίου Νεοκάστρου της Πελοποννήσου, όπου και πληγώθηκε στον αριστερό μηρό και στην οσφύ του. Το 1825 με 1827, πολέμησε υπό τον Χρύσανθο Σισίνη με 13 στρατιώτες υπό τις οδηγίες του στις μάχες της Γαστούνης, της Ανδραβίδας, του Πύργου και πέριξ αυτού κατά του ιππικού του Ιμπραήμ, αλλά και στις μάχες των Αθηνών. Το 1827, υπό τον Χρήστο Φωτομάρα, αρχηγούντος του Κολοκοτρώνη, παραβρέθηκε σε …….(δυσανάγνωστη λέξη), έχοντας υπό τις οδηγίες του 18 άνδρες. Το 1828 κατατάχτηκε στην πρώτη Χιλιαρχία του Κίτσου Τζαβέλα και με το βαθμό του Εικοσιπεντάρχου (ανθυπολοχαγού) πήρε μέρος στη μάχη της Λομποτινάς κατά του Αχμέτ Πρεβίστα και στην τελευταία πολιορκία της Ναυπάκτου. Στη συνέχεια, σαν ταξιαρχικός απόμαχος, υπηρέτησε υπό τον Κίτσο Τζαβέλα. Σ΄ όλο το διάστημα του αγώνα εθεωρείτο αξιωματικός. Η Επιτροπή όμως, από την κακομοιριά της, τον κατέταξε στους Υπαξιωματικούς Πρώτης Τάξης.
***Σημείωση: Στους καταλόγους των αγωνιστών συναντάται και δεύτερο άτομο με τα ίδια στοιχεία (Κοτρότζος Κωσταντής) και τόπο καταγωγής Ναύπακτο. Όμως από τα αναφερόμενα στον φάκελό του συμπεραίνει κανείς ότι πρέπει να είναι το αυτό πρόσωπο με τον Κοτρότζο Κώστα από τη Γαβρολίμνη. Αναφέρονται μεταξύ άλλων στο φάκελό του. Πολέμησε το 1821 για την ανάσταση του γένους. Με την από 7 Δεκεμβρίου 1829 επιστολή του, προς τον πληρεξούσιο τοποτηρητή, παραπονείται… <<επειδή ο αγώνας μου είναι μεγάλος και ο βαθμός μου έμεινε τόσος….>>. Του προσθέτει (στην επιστολή προς τον τοποτηρητή) ότι ο αδελφός του <<εθυσιάσθη με το βιος του και με το κεφάλι του μέσα εις το Μεσολόγγι κι άφησε δυο ανήλικα κορίτσια και περπατούν γυμνά, τετραχειλισμένα μέσα εις τους δρόμους. Δια αυτό παρακαλώ θερμώς την υμετέραν εξοχότητα, να μην το καταδεχθήτε να ζητολογούν εις τον δρόμον, επειδή εθυσίασαν γονείς κι όλο το τίποτέ τους. Αυτό εγκρίνετε να διατάξητε να τους δίδεται καθημερινώς οι μερίδες τους, καθώς δίδονται και εις τους λοιπούς παρομοίους. Αντέχουν την γύμνωσιν, της πείνας όμως να μην λιμοκτονούν. Όθεν η χάρη σας κι η ευσπλαχνία σας είναι πέλαγος κι ας βοηθήσει εκείνος όπου θέλει εγκρίνει. Τούτο παρακαλώ και μένω με σέβας βαθύτατο>>.
