«Εθελοντές είμαστε κάθε φορά πού βγαίνουμε από τόν εαυτό μας γιά νά συναντήσουμε τόν άλλο.

Εθελοντές είμαστε όταν συνειδητοποιούμε ότι ο άλλος υπάρχει δίπλα μας, όταν τό πρόσωπό του ανατέλλει στή ζωή μας. Καί δέν υπάρχει μόνο γιά νά εξυπηρετεί τούς δικούς μας στόχους, νά ενσωματώνεται στό δικό μας πρόγραμμα, νά υπηρετεί μέ κάποιον τρόπο τό εγώ μας, αλλά υπάρχει καί διεκδικεί τόν χρόνο μας, τό έμπρακτο ενδιαφέρον μας.

Εθελοντές είμαστε κάθε φορά πού προβαίνουμε σέ μιά υιοθεσία. Κάθε φορά πού υιοθετούμε μιά ιδέα, έναν στόχο, πού κάνουμε τό πρόβλημα τού άλλου δικό μας.

Εθελοντές γινόμαστε όταν θυμώνουμε μέ τήν ίδια τή νοοτροπία μας νά εκχωρούμε στό κράτος τό δικαίωμα καί τήν υποχρέωση νά διαχειρίζεται τίς ζωές μας. Όταν δέν μπορούμε νά περιμένουμε παθητικά, όταν πεισμώνουμε καί θέλουμε νά δούμε μέ κάθε θυσία τούς στόχους μας νά παίρνουν σάρκα καί οστά, τά προβλήματα νά λύνονται, τή ζωή νά προχωράει.

Οι εθελοντές δέν είναι κάποιοι γραφικοί ρομαντικοί ή κάποιοι πού θέλουν νά γεμίσουν τόν άδειο τους χρόνο ή τήν κενή ζωή τους. Οι εθελοντές είναι άνθρωποι πού μισούν τόν καναπέ τους, πού δέν μπορούν νά ζήσουν χωρίς κάποιο ουσιαστικό νόημα. Είναι αυτοί πού "δίνουν τόν χρόνο τους δωρεάν", επειδή θέλουν "νά τούς μείνει λίγη αξιοπρέπεια"».

Ο τρόπος μέ τόν οποίο εργάζεται η ομάδα προσδιορίζεται από τά μέλη της. Γράφεται:

« Κάθε είδους προσφορά είναι δεκτή αλλά στόχος μας δέν είναι η απρόσωπη προσφορά. Δωρίζουμε τόν χρόνο μας καί τήν προσωπική παρουσία μας.

Αμεσότητα συμμετοχής.

Γνωριμία - επικοινωνία τών μελών καί τών φίλων.

Αμεσότητα παρέμβασης σέ κάθε είδους ανάγκη.

Από οποιαδήποτε οπτική -ευαγγελική ή ακτιβιστική- δημιουργούμε μιά ευκαιρία γιά νά κάνουμε πράξη αυτά πού πιστεύουμε καί αυτά πού χρειάζεται η εποχή μας.

Η εμπιστοσύνη πού εμπνέει τό κάθε πρόσωπο ξεχωριστά. Τό κάθε ξεχωριστό πρόσωπο πού δέν έχει ανάγκη από τήν κάλυψη καί τήν προστασία ενός θεσμού.