Για τα όσα ανέφερα, αλλά και για γεωγραφικούς, γεωλογικούς και λόγους χιλιομετρικών αποστάσεων είναι ανάγκη, με νύχια και με δόντια, να διατηρήσουμε ένα Δήμο στα Κράβαρα, ο οποίος να παίξει το ρόλο των Δήμων που θα καταργηθούν (Πλατάνου, Πυλήνης, Αποδοτίας) για τον ορεινό όγκο της επαρχίας μας που έχει τις ιδιαιτερότητές του. Είναι η μόνη λύση που θα βοηθήσει να συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση, η οποία όπως προανέφερα δεν είναι και τόσο αποκαρδιωτική και ο πολίτης, ο δημότης κουτσά - στραβά εξυπηρετείται αφενός και αφετέρου, και το σπουδαιότερο, νοιώθει τη Διοίκηση δίπλα του και όχι κάπου στο νότο ...

Ο δημότης δεν είναι μόνο για ένα πιστοποιητικό, όπως θέλουν να πιστεύουν μερικοί. Είναι η αμεσότητα, την οποία αισθάνεται με τη Διοίκηση και την οποία ορισμένοι δεν τη μετράνε. Πολύ φοβάμαι ότι τελικά ο ορεινός δημότης θα παίξει το ρόλο του «Κλεφταρματωλού» της Διοίκησης!

Τελειώνοντας, θα θέσω ένα ερώτημα σε όλους τους φορείς της τελευταίας τριακονταετίας. Ξεχάσατε τους αγώνες που έγιναν για την ίδρυση των Δήμων ώστε να επιτευχθεί ανάπτυξη, άνοιγμα στο μέλλον για καλύτερη ποιότητα ζωής και τα κίνητρα για τον επαναπατρισμό στα χωριά μας και σήμερα θέλουμε να τους καταργήσουμε «αβρόχοις ποσί» χωρίς να αναλογιζόμαστε τα επακόλουθα, τις απρόβλεπτες συνέπειες, τα αρνητικά αποτελέσματα και τον επίλογο όλης αυτής της αλλαγής; Τί είναι αυτό που μας κάνει ύστερα από είκοσι χρόνια να γυρίσουμε πίσω ή μάλλον να πάμε τόσο μπροστά;