Η Αδελφότητα Ναυπακτίων Νομού Αττικής αναλαμβάνει πρωτοβουλίες
Η Αδελφότητα Ναυπακτίων Νομού Αττικής «Ο Έπαχτος» εμπνεύστηκε και κινητοποίησε δυνάμεις ώστε να γίνει πράξη μια υπέροχη θεατρική παράσταση για το Γιάννη Βλαχογιάννη. «Φύλακας μιας Επανάστασης», ο τίτλος αυτής και σήμερα στην «ε», με αφορμή την παρουσίασή της στην πόλη της Ναυπάκτου συζητάμε με τον πρόεδρο της Αδελφότητας, Κωνσταντίνο Βουτσινά, για το πως προέκυψε η ιδέα, για τις νέες πολύ ενδιαφέρουσες δράσεις που σύντομα θα λάβουν χώρα από την Αδελφότητα και για τους σκοπούς αυτής. Από τη συζήτησή μας προκύπτει πως η Ναύπακτος έχει πλέον έναν πολύτιμο σύμμαχο με όρεξη για δημιουργία, και άκρως ενδιαφέρουσες προτάσεις παρεμβάσεων που προσθέτουν αξία στον τόπο μας.
Κύριε Βουτσινά, μιλήστε μας καταρχάς για την ιδέα και την πρωτοβουλία να ανέβει αυτή η παράσταση.
Καταρχάς, οι άνθρωπου που ασχολούμαστε με την Αδελφότητα τυγχάνει να έχουμε αρκετές εμπειρίες μέσα από το θέατρο και τις παραστάσεις που έχουμε παρακολουθήσει, τους προβληματισμούς που δημιουργούνται μέσω αυτών, ένα συγγραφέα που ενδεχομένως διαβάσαμε με ερέθισμα ένα έργο. Μέσα στην περισυλλογή της καραντίνας το Μάρτιο του 2020 και ενόψει των 200 ετών από τη επανάσταση του 1821 συλλάβαμε την ιδέα ότι ως Ναύπακτος και ως Αδελφότητα θα έπρεπε να καταπιαστούμε με το Γιάννη Βλαχογιάννη, αυτό το εμβληματικό τέκνο της πόλης μας. Τί θα μπορούσαμε να κάνουμε όμως ενώ έχουν γίνει πάρα πολλά γι’ αυτόν, δεν είναι παραμελημένος ως πρόσωπο, έχουν γίνει συνέδρια, διατριβές και μελέτες; Καταλήξαμε στο ότι θα μπορούσε να παρουσιαστεί στο κοινό η βιογραφία του, όχι πάλι μέσα από ένα πάνελ συζητητών, αλλά από ένα πρωτότυπο θεατρικό έργο, που δεν θα ήταν απαραίτητο να έχει δράση, αλλά θα μπορούσε να είναι ένας μονόλογος αφήνοντας το Γιάννη Βλαχογιάννη να ξεδιπλώσει μόνος την προσωπικότητά του.
Η σύλληψη της ιδέας ήρθε, πως πάμε μετά στο επόμενο στάδιο, στην υλοποίησή της;
Τυγχάνει να γνωρίζουμε το Μάνο Καρατζογιάννη, που είναι Μεσολογγίτης, άρα έχει μία «συγγένεια» με το Βλαχογιάννη και ο οποίος έχει δοκιμαστεί στο θεατρικό έργο, σκηνοθετεί ενώ έχει γράψει και πρωτότυπα κείμενα. Εμείς ως Αδελφότητα αναλάβαμε την ιστορική τεκμηρίωση, συλλέγοντας όλο το υλικό, του το στείλαμε, το διάβασε και σταδιακά βγήκε ο θεατρικός μονόλογος που παρουσιάζεται.
Αφού ετοιμάστηκε το κείμενο έπρεπε να μπούμε στη διαδικασία για το ποιος θα το ενσαρκώσει. Ο Γιάννης Νταλιάνης είναι ένας παλιός ηθοποιός που έχει τιμήσει το θέατρο, καλλιεργημένος και συνετός άνθρωπος, ο οποίος λόγω της ωριμότητάς του είναι σε μία πολύ καλή ερμηνευτική στιγμή στην καριέρα του. Διάβασε το κείμενο και τη βιογραφία του Βλαχογιάννη, εμπνεύστηκε από αυτόν και είπε «θέλω να τον ενσαρκώσω». Έτσι φτάσαμε η παράσταση να ανέβει το Σεπτέμβριο στο Αγρίνιο, μετά στην Αθήνα, όπου μεταξύ άλλων εκτίμησε το έργο το Πολιτιστικό Ίδρυμα της Τράπεζας Πειραιώς και ανέλαβε να το παρουσιάσει σε δικό του χώρο. Παράλληλα όμως οφείλαμε να επιστρέψει και στον τόπο του, έτσι με τη συγκυρία της 25ης Μαρτίου, σε συνεννόηση και με την προθυμία του δήμου, είμαστε στην ευχάριστη θέση να το παρουσιάσουμε στο κοινό της πόλης!
Μας είπατε ότι ο Βλαχογιάννης δεν είναι ένα πρόσωπο παραμελημένο γενικά, καθώς έχουν γίνει πράγματα γι’ αυτόν. Θεωρείτε όμως πως η περιοχή μας έχει «επενδύσει» πάνω του όσο θα έπρεπε;
Στην πόλη της Ναυπάκτου έχουμε κάποια ελάχιστα σύμβολα στη μνήμη του, πχ το άγαλμά του, την προτομή του, σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση το γραφείο του, μέρος της προσωπικής του συλλογής στη Βιβλιοθήκη. Αν ανατρέξει κανείς πίσω στο χρόνο θα δει ότι ο Γιώργος Αθανασιάδης- Νόβας έκανε πολλά πράγματα για εκείνον, θεωρώντας χρέος του να διατηρήσει την υστεροφημία του Βλαχογιάννη. Μάλιστα ήταν τόσο δεμένος συναισθηματικά μαζί του που του είχε υποσχεθεί ότι θα τον πάει και πάλι στον Έπαχτο, αλλά δεν πρόλαβε να εκπληρώσει αυτή του την υπόσχεση διότι τον πρόλαβε ο θάνατος του Βλαχογιάννη. Επίσης, η εταιρεία Ναυπακτιακών μελετών έχει κάνει συνέδριο με πρακτικά που σώζονται. Ναι, μετά από όλα αυτά υπάρχει μία καμπή που δεν ασχοληθήκαμε μαζί του, ενώ τον έχουμε δίπλα μας, όμως τώρα ερχόμαστε να ασχοληθούμε και πάλι με αφορμή το έτος του ‘21.
Η Αδελφότητα, αν παρατηρήσει κάποιος τη δράση της, δείχνει μία πιο έντονη κινητικότητα ως συλλογικότητα. Εκτός του θεατρικού να περιμένουμε από αυτή κι άλλα πράγματα στο άμεσο μέλλον που έχετε ετοιμάσει;
Έχουμε ένα πρόγραμμα δράσεων, με άξονα την προσωπικότητα του Βλαχογιάννη. Το θεατρικό είναι το πρώτο που έχει πλέον πάρει το δρόμο του. Επόμενη δράση, που ήταν καρπός μόχθου είναι το εκπαιδευτικό πρόγραμμα το οποίο θα εφαρμοστεί στα γυμνάσια της χώρας. Σε σύλληψη της Σταυρούλας Πολονύφη, που προέρχεται από την Εφορεία Αρχαιοτήτων και σε σχεδιασμό-επιμέλεια της καθηγήτρια ιστορίας Ελένης Αδαμοπούλου, έχει καταρτιστεί ένα πρόγραμμα με τίτλο «Η φωνή του Βλαχογιάννη» μέσω του οποίου οι μαθητές θα φυλλομετρήσουν τα αρχεία του Βλαχογιάννη, και μέσα από τα χειρόγραφα, τις περιγραφές των μαχών, τα ποιήματα της εποχής, θα ανακαλύψουν τα ιστορικά γεγονότα. Θα μπορούσαμε να πούμε επίσης ότι θα καταλάβουν πως από κάποια «παλιόχαρτα» έχουμε φτιάξει την ιστορική μας ταυτότητα. Έχει ήδη εγκριθεί από το υπουργείο Παιδείας, έχει εφαρμοστεί πιλοτικά στα Εκπαιδευτήρια Κοτρώνη και στο 2ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου και τώρα είμαστε έτοιμοι να παρουσιαστεί στα Γυμνάσια της χώρας, αλλά και στα ελληνόφωνα σχολεία της ομογένειας από τα οποία έχουμε ήδη θετική ανταπόκριση.
Εστιάζοντας λίγο περισσότερο στην Αδελφότητα και με αφορμή τη συζήτησή μας αυτή, αν σας ρωτούσα να μου πείτε τους σκοπούς ή τους στόχους που έχει, τι θα μας λέγατε;
Θα επιμείνουμε καταρχάς σε δράσεις που μπορούν να αφήσουν ένα αποτύπωμα, αλλά και να παρακινήσουν τον καθένα από εμάς να είναι ενεργό μέλος ενός δρώμενου και όχι απλά θεατής ενός συνεδρίου ή μίας εκδήλωσης. Αίσθησή μας είναι ότι ο κόσμος το έχει ανάγκη αυτό γιατί δεν θα πάει εύκολα να ακούσει μία ομιλία, όμως πολύ πιο ευχάριστα θα θέλει να είναι ενεργητικό μέρος μίας ιστορίας. Βλέπουμε για παράδειγμα πως οικογένειες με μικρά παιδιά σε μία τέτοια πρωτοβουλία ανταποκρίνονται πιο εύκολα, οπότε στρεφόμαστε προς τα εκεί.
Η Αδελφότητα αποτελείται από ανθρώπους που κατοικούν στην Αττική. Η παράσταση όμως ταξιδεύει και στην επαρχία ενώ το Πρόγραμμα που μας λέτε θα πάει σε όλη την Ελλάδα. Άρα μιλάμε για δράσεις όχι μόνο στο γεωγραφικό χώρο όπου εσείς βρισκόσαστε…
Στην Αθήνα υπάρχει αποξένωση, αυτή την εποχή μάλιστα είμαστε σε μία περίοδο χαλάρωσης των μεταξύ μας δεσμών γιατί έτσι το επέβαλαν και οι συνθήκες. Θέλουμε λοιπόν να γυρίσουμε ξανά στη μήτρα μας, στον τόπο μας, και εν συνεχεία, αφού θα μας γνωρίσει ο κόσμος εκ νέου και θα τον πείσουμε για τις προθέσεις και τις ικανότητές μας, να δημιουργήσουμε τους ισχυρότερους πυρήνες της Αθήνας. Άρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ως συλλογικότητά είμαστε σε μία καμπή όσον αφορά την Αττική, αφού για αρχή θέλουμε να ισχυροποιήσουμε τις ρίζες με τη Ναύπακτο.
Το επίπεδο συνεργασίας με φορείς, συλλόγους ή πρόσωπα της περιοχής μας, πως θα το χαρακτηρίζατε;
Υπάρχει ανάγκη ο ένας να βοηθά τον άλλον και νομίζω ότι επιζητούμε τις αφορμές γι’ αυτό. Με την ΟΣΥΝ έχουμε πολύ καλή συνεργασία, με το δήμο οι σχέσεις μας είναι αρμονικές και αλληλοσυμπληρώνονται, η Εφορεία Αρχαιοτήτων έχει εκτίμησε από την αρχή το θεατρικό έργο και είναι από τους πρώτους που έσπευσαν να βοηθήσουν, η Περιφέρεια επίσης χρηματικά το στήριξε. Και φυσικά εκτός όλων αυτών είναι πολύ συγκινητική η προσφορά φίλων και συντοπιτών, πχ των οικογενειών Γκολιόπουλου και Κοτρώνη, της εταιρείας Γέφυρα, αλλά και άλλων που επίσης υπήρξαν γενναιόδωροι μαζί μας αλλά θέλουν να παραμείνουν ανώνυμοι. Αυτό το μεταφέρω με μεγάλη ευχαρίστηση και συγκίνηση, και ένας λόγος που θέλουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε κάθε μας κίνηση είναι για να μην προδώσουμε αυτούς τους ανθρώπους που μας έχουν εμπιστευτεί.
Κλείνοντας τη συζήτησή μας, έχει αξία να μας μεταφέρετε τον αντίκτυπο που έχει το όνομα της Ναυπάκτου στον κύκλο των ανθρώπων σας στην Αττική, όπου δεν έχουν σχέση με την περιοχή μας. Τι γνωρίζουν για τον τόπο μας;
Η εικόνα που έχουν είναι ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό φυσικό τοπίο, μία πόλη με ιδιαιτερότητες και κρυμμένα κάλλη. Όταν ακούνε λοιπόν για τέτοιες δράσεις, όπως αυτές που έχουμε σχεδιάσει, από ανθρώπους μάλιστα που δεν έχουν προϋπηρεσία στο χώρο, το εκτιμούν διότι βλέπουν πως υπάρχει μία δυναμική. Αυτό λοιπόν λειτουργεί ακόμα πιο ελκυστικά σε κάποιον να ανατρέξει στη Ναύπακτο, να την ψάξει και γιατί όχι να την επισκεφτεί εν τέλει.