Θα ήθελα να απαντήσω σε όλους εκείνους που διαφωνούν με την άρνηση του Δήμου Αποδοτίας να ενταχθεί στο νέο σύστημα «Καλλικράτης». Ιδιαίτερα στη φιλική για μένα εφημερίδα «Εμπρός» όπου τους χαρακτήρισε «Μπαϊρακτάρηδες».
Η Αποδοτία έχει σοβαρούς λόγους, ιστορικούς, οικονομικούς, πολιτιστικούς, και κοινωνικούς για να αρνηθεί την ένταξή της στο σχέδιο Καλλικράτης.
Από την προϊστορία που οι Αποδοτοί - οφιονείς υπάρχουν, δηλαδή εδώ και 5 - 6.000 χρόνια έως σήμερα, υπήρξαν πάντοτε ως ξεχωριστό τμήμα και ουδέποτε εντάχθηκαν στη Ναύπακτο ή αλλού. Οι Τούρκοι δεν επιχείρησαν να την εντάξουν αλλού, και τον 15ο αιώνα, όταν η Ηπειρωτική Ελλάδα διαιρέθηκε σε πέντε περιοχές, η Αποδοτία - οφιονεία αναφέρεται ως Κράβαρα και είναι ξεχωριστό τμήμα.
Το 1806, όταν ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων, σε αρματολίκια του διόρισε οπλαρχηγούς της αρεσκείας του, βρίσκουμε το (Βενετικό) Ναύπακτος και τα πέριξ, όπως και την επαρχία Απόκουρον ν' ανήκουν στ' αρματολίκι του Βλοχού.
Τα Κράβαρα αποτελούσαν για πολύ λίγο μέρος του Καρπενησίου.
Πάλι εδώ βρίσκουμε τα Κράβαρα ν' αποτελούν ξεχωριστή περιοχή.
Το 1821 - 1829 η επαρχία Ναυπακτίας, ήταν διαιρεμένη σε δύο επαρχίες.
Το Νότιο Τμήμα αποτελούσε την επαρχία Ναυπακτοβενέτικου με πρωτεύουσα τη Ναύπακτο, το Βόρειο Τμήμα την επαρχία Κραβάρων με πρωτεύουσα τη Μεγάλη Λομποτινά, Άνω χώρα, όπως ονομάζεται σήμερα.
Στις 17 Δεκεμβρίου 1824, όταν συνήλθε η Γενική Συνέλευση της Δυτικής χέρσου Ελλάδας στο Αιτωλικό, στην εκκλησία της Παναγίας, για την εκλογή Προέδρου, παρευρέθηκαν εκπρόσωποι της επαρχίας Κραβάρων και άλλοι εκπρόσωποι της επαρχίας Ναυπακτοβενέτικου. Βλέπουμε ότι κι εδώ αποτελεί ξεχωριστό τμήμα.
Το 1832 βρίσκουμε την Αποδοτία - οφιονεία σ' όλες τις διοικητικές διαιρέσεις, σαν ξεχωριστή επαρχία.
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι τα Κράβαρα αποτελούσαν το βόρειο τμήμα και πως την περιοχή αυτή αποτελούσαν οι χώρες Αποδοτία και οφιονεία, που ταυτόχρονα ονομάζονταν και Κράβαρα.
Πολλοί είναι εκείνοι που ακόμη λέγοντας Κράβαρα εννοούν την περιοχή της επαρχίας Ναυπακτίας. Η άποψη αυτή δεν είναι σωστή. Τα Κράβαρα αποτελούν ξεχωριστό τμήμα στα Βόρεια της Ναυπακτίας.
Για να μπορέσουμε να το καταλάβουμε πλήρως και να δικαιώσουμε τους Αποδοτούς και οφιονείς (ή Κραβαρίτες), πρέπει να καταφύγουμε σε ιστορικά κείμενα.
Οι Αρχαίοι συγγραφείς Θουκυδίδης, Στράβωνας, Παυσανίας, μας λένε ότι την Ναύπακτο κατοικούσαν οι οζολοί - Λοκροί ή Ηρακλείδες. Η ίδρυσή της φαίνεται ότι έγινε το 1104 π.Χ. Αιτωλία έγινε πολύ αργότερα. Συγκεκριμένα το 338 π.Χ., όταν την κατέλαβαν οι Μακεδόνες, ο Φίλιππος ο Β΄, πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την παραχώρησε στους Αιτωλούς μετά από κάποια συμμαχία.
Οι Αποδοτοί οφιονείς είναι ο αρχαιότερος Λαός στην Αιτωλία, είναι οι πρώτοι κάτοικοι εκτός από τους Καλυδωνίους, ένα αιολικό φύλο που συγγένευε με τους Αποδοτούς οφιονείς, που τότε ονομάζονταν «Κουρήτες». Η λέξη Κουρήτες προέρχεται από τη λέξη «Κάρα» (κεφαλή). Αιολικά ονομαζόταν «Κάρη». Η Αιολική και Δωρική ήταν ένα μίγμα γλώσσας που ομιλούσαν οι Αποδοτοί οφιονείς. Κουρήτης (Κούρος) σημαίνει νέος και ρωμαλέος άνδρας, αλλά και όρος, άκρον εξ ου και «Κούριον όρος».
