Διανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα και προετοιμαζόμαστε να προσκυνήσουμε τα Πάθη του Χριστού και να τιμήσουμε την ένδοξη Ανάστασή Του.
Η περίοδος αυτή για την Εκκλησία και για το Έθνος μας έχει κεντρική σημασία. Σε αυτή προβάλλονται δύο ισχυρά σύμβολα. Ο Σταυρός του Χριστού από τη μια και το κενό Αυτού μνημείο από την άλλη.
Το πρώτο συμβολίζει τη δύναμη της θυσιαστικής αγάπης που έφτασε μέχρι το μαρτυρικό θάνατο και το δεύτερο την Ανάσταση και τη Ζωή.
Και τα δύο αυτά σύμβολα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την πορεία του ανθρώπινου γένους αλλά και του κάθε ανθρώπου χωριστά, αφού οι δοκιμασίες και οι χαρές δεν έλειψαν ούτε θα λείψουν από τη ζωή μας.
Ιδιαίτερα, ωστόσο, σήμερα η Μεγάλη Εβδομάδα βιώνεται κάτω από τις πολύ ιδιαίτερες συνθήκες που διαμόρφωσε η πανδημία του COVID-19, οι οποίες κυριολεκτικά ανέτρεψαν όλα τα δεδομένα της προσωπικής και κοινωνικής μας ζωής.
Από αυτή, ωστόσο, την παγκόσμια σταυρική δοκιμασία, το ανθρώπινο γένος και ο καθένας από εμάς χωριστά θα βγούμε νικητές όχι, μόνο αν προστατεύσουμε υπεύθυνα την υγεία και τη ζωή όλων μας αλλά και αν, μετά από αυτή τη δοκιμασία (που δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε φυσικά θα είναι και η τελευταία), αναστηθούμε ως άτομα και ως κοινωνία αναθεωρώντας και επανεκτιμώντας τα μέχρι σήμερα αξιακά μας δεδομένα.
Αν δηλαδή αντιληφθούμε όλοι μας ότι τίποτα απολύτως δεν είναι δεδομένο για κανέναν, ούτε καν οι απλές καθημερινές μας απολαύσεις και συνήθειες. Ούτε η ζωή ούτε η υγεία ούτε οι συναναστροφές μας ούτε οι λατρευτικές μας συνήθειες, η εκπαίδευση των παιδιών μας, η εργασία, ο καφές, η βόλτα, η εκδρομή, το μπάνιο στη θάλασσα…
Τίποτα απολύτως!
Συνειδητοποιώντας λοιπόν αυτό, θα μπορέσουμε από τη μία να εκτιμήσουμε και να χαρούμε, όταν επιστρέψουμε στην κανονικότητα, όλα αυτά, που μέχρι σήμερα μας φαινόταν δεδομένα και ίσως «λίγα», και από την άλλη να κάνουμε ως άτομα και ως κοινωνία μια πιο αξιοκρατική ιεράρχησή τους τοποθετώντας σε υψηλότερη θέση αξίες που πιθανόν μέχρι σήμερα είχαμε υποτιμήσει.
Γιατί φέτος μας δίνεται η πραγματική ευκαιρία, μέσα από τις δύσκολες αυτές συνθήκες να νιώσουμε, ίσως, πιο πολύ την αγωνία του Σταυρού, την πείνα του Τρίτου κόσμου και κάθε πεινασμένου, τον πόνο του άρρωστου στα νοσοκομεία, την απομόνωση του μοναχικού, τη δυστυχία του φυλακισμένου, την ταλαιπωρία του πρόσφυγα… Φαινόμενα που προϋπήρχαν του κορονοϊού σε μεγάλη έκταση και που προσπερνούσαμε, ίσως, αδιάφοροι μέσα στη δεδομένη καθημερινότητά μας.
Μόνο έτσι, η σταυρική δοκιμασία που όλοι βιώνουμε σήμερα, θα έχει μεταβληθεί σε πραγματική ευκαιρία προσωπικής και συλλογικής ανάστασης.
Χριστός Ανέστη!
Χρόνια πολλά σε όλους!
Βασίλης Γκίζας
Δήμαρχος Ναυπακτίας