Με ιδιαίτερη ανακούφιση, δεχτήκαμε όλοι τη δημοσίευση του σχεδίου Καλλικράτη, που στοχεύει όχι μόνο στη διοικητική αναδιάρθρωση αλλά στη διαμόρφωση μιας νέας αρχιτεκτονικής του κράτους, που αναμφισβήτητα την έχει ανάγκη η χώρα μας, προκειμένου να ανταποκριθεί στις πολυσύνθετες απαιτήσεις των καιρών.

Μελετώντας τις αρχές και τη φιλοσοφία που χαρακτηρίζει το σχέδιο που δόθηκε για δημόσια διαβούλευση, μπορούμε να πούμε ότι μπαίνουν οι βάσεις για ένα σωστό σχεδιασμό. Αυτή τη φορά, μας βοηθά ιδιαίτερα η εμπειρία που αποκομίσαμε όλοι από την εφαρμογή του Καποδίστρια και έτσι έχουμε τη δυνατότητα να προχωρήσουμε, ελαχιστοποιώντας τις αβλεψίες και τις λαθεμένες επιλογές.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι, σε αυτήν την πραγματικά κρίσιμη στιγμή, έχουμε όλοι την ευθύνη να λειτουργήσουμε νηφάλια και ορθολογικά, παραγκωνίζοντας συναισθηματισμούς και τοπικισμούς που οδηγούν σε στείρες αντιπαλότητες και αποπροσανατολίζουν από την ουσία. Και η ουσία, στην προκειμένη περίπτωση, είναι η δημιουργία ισχυρών και βιώσιμων Δήμων.
Παρακολουθώντας με πολύ ενδιαφέρον τις εξελίξεις και τις συζητήσεις που γίνονται τον τελευταίο καιρό, έρχομαι πίσω στην εποχή που σχεδιαζόταν ο Καποδίστριας. Καταθέτω, λοιπόν, κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς, με την εμπειρία που αποκόμισα ως Νομαρχιακός Σύμβουλος επί εποχής κοινοτήτων.
Έχω βιώσει τις αγωνίες, τους φόβους, τις αναστολές και τις αντιπαλότητες εκείνης της εποχής. Σήμερα, όλοι, ακόμα κι εκείνοι που με σθένος είχαν αντιταχθεί στον Καποδίστρια, ομολογούν ότι η συνένωση των Κοινοτήτων είχε αναμφισβήτητα οφέλη. Τα χωριά μας, που τότε ήταν ζωντανά, κατάφεραν να επιβιώσουν και, μέσα από τους Δήμους, να επιλύσουν προβλήματα που κανείς δεν πίστευε στη λύση τους, όπως, για παράδειγμα, οι δρόμοι, το νερό, η καθαριότητα κλπ. Επί κοινοτήτων, κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί την Ορεινή Ναυπακτία ως τουριστικό προορισμό. Όμως έγινε, και αυτό οφείλεται στις συντονισμένες προσπάθειες και τη συνεργασία των 3 ορεινών Δήμων και της Αιτωλικής Αναπτυξιακής. Ρωτάω καλόπιστα: Θα μπορούσαν οι 45 κοινότητες των 3 Δήμων να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα;
Αν τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα οφείλονται στον Καποδίστρια και τις πολιτικές συνεργασίας που ακολούθησαν οι ορεινοί Δήμοι, τα ερωτήματα που προβάλλουν είναι τα εξής:
Τι πρέπει να κάνουμε σήμερα, που τα δεδομένα έχουν αλλάξει; Πως πρέπει να σκεφθούμε και ποια πρέπει να είναι τα επόμενα βήματά μας;
Πως μπορούμε να αξιοποιήσουμε καλύτερα τις δυνατότητες της Ναυπακτίας, που διαθέτει παραλίες, αρχαία και Βυζαντινά μνημεία, κάστρα, δάση, ποταμούς, τεχνητή λίμνη, ιαματικές πηγές κλπ;
Αυτά τα πλεονεκτήματα θα έπρεπε να τα αναζητούμε και όχι να τα απορρίπτουμε. Με αυτά τα πλεονεκτήματα, ο νέος Δήμος της Ναυπακτίας μπορεί να είναι τουριστικός προορισμός 15 τουλάχιστον ημερών, ενώ σήμερα η Ναύπακτος είναι πέρασμα τουριστών.
Θεωρώ ότι το πρώτο πράγμα είναι η αναγνώριση της πραγματικότητας, η οποία, κατά τη γνώμη μου, έχει ως εξής:
Δύο από τους τρεις Δήμους της Ορεινής Ναυπακτίας, με αποφάσεις των Δημοτικών τους συμβουλίων, δε συμφωνούν με τη δημιουργία ορεινού Δήμου. Είναι δημοκρατικό να τους εντάξουμε σε Δήμο που δε θέλουν;
Ο ορεινός όγκος δεν έχει πλέον μονίμους κατοίκους παραγωγικής ηλικίας.
Η Ορεινή Ναυπακτία χρησιμοποιείται ήδη ως παραθεριστική περιοχή.
Οι ετεροδημότες ζουν, κυρίως, στην Ναύπακτο, την Αθήνα και την Πάτρα.
Το οδικό δίκτυο δεν επιτρέπει την σύνδεση των 3 κέντρων (Άνω Χώρα, Πλάτανος, Σίμου), άρα, όποια έδρα του νέου Δήμου και αν επιλεγεί, θα οδηγηθούμε σε δραματική μείωση των εγγεγραμμένων ετεροδημοτών, αλλά και σε αντιπαλότητες, τη στιγμή που ζητούμενο είναι η συνεργασία.
Τόσο η Ναύπακτος όσο και η Ορεινή Ναυπακτία είναι τουριστικές περιοχές, που φιλοξενούν, κυρίως, εγχώριους επισκέπτες, τα σαββατοκύριακα και τις αργίες.
Δεν πρέπει, εξάλλου, να μας διαφεύγει ότι η βιωσιμότητα των Δήμων θα εξαρτάται, πλέον, από τη δυνατότητα τους να έχουν επιστημονικά στελεχωμένες και άρτια οργανωμένες υπηρεσίες και δομές. Στο πλαίσιο αυτό, ακόμα και οι μεγάλοι Δήμοι προσπαθούν να αξιοποιήσουν το σχέδιο Καλλικράτης, για να γίνουν ακόμα μεγαλύτεροι. Ο Δήμος Αγρινίου στοχεύει στην απορρόφηση 5 γειτονικών δήμων. Ο Δήμος Θέρμου βλέπει προς τον Πλάτανο και την Πυλήνη, ενώ ο Δήμος Πατρών παρουσιάζει το Ρυθμιστικό του σχέδιο, ενσωματώνοντας σ' αυτό το Δήμο Αντιρρίου και το Δήμο Ναυπάκτου.
Εκπλήσσομαι, πραγματικά, όταν, κάτω από αυτές τις συνθήκες, στη Ναυπακτία αρχίζει μια συζήτηση για το αν θα πρέπει να γίνουν ένας ή δυο Δήμοι. Η πραγματικότητα, που διαμορφώνεται με το νέο αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας, δεν αφήνει περιθώρια να μιλάμε για διάσπαση της Ναυπακτίας σε δύο Δήμους.
Δεν θα ήταν πιο ωφέλιμο και εποικοδομητικό να συμμετέχουμε στη δημόσια διαβούλευση, κάνοντας παρατηρήσεις και διεκδικώντας να παραμείνουν οι καταργούμενοι Δήμοι ως Δημοτικά διαμερίσματα, με τοπικό αντιδήμαρχο, τοπικό συμβούλιο και δικό τους προϋπολογισμό, όπως σωστά προβλέπεται στο σχέδιο Καλλικράτης;
Δεν θα ήταν πιο ωφέλιμο να ακούσουμε από τους ιθύνοντες στην περιοχή μας ποιο όραμα έχουν για την ανάπτυξη και το μέλλον της Ναυπακτίας;
Οι απαιτήσεις της ζωής και της καθημερινότητας διαμορφώνουν τις κοινωνικές συνθήκες. Αυτές είναι που δείχνουν το δρόμο. Ας έχουμε το θάρρος να τις δούμε κι ας μην εθελοτυφλούμε.

Ο κ. Αντώνης Σινογεώργος είναι δημότης του δημοτικού διαμερίσματος Φαμίλας του Δήμου Πυλήνης και πρώην Νομαρχιακός σύμβουλος Αιτ/νίας